Zo daar waren we weer! Het is weer tijd voor een nieuw verhaal. Ik heb deze week weer van alles meegemaakt! Het zal ook mij is niet allemaal overkomen... Ik heet niet voor niks Wanders.

Zondag 19-12-'09
Vandaag was het uitslaap dag voor mij en een relax strand middag. Ik heb dus ook heerlijk uitgeslapen en toen ik beneden kwam stond het ontbijt al klaar, hoe handig is dat? Daarna ben ik met Tessa naar Bleu Bay gereden om ons kopie op te halen van de paddy (duikbevret) en dvd van de duik. Toen we deze binnen hadden was het tijd om naar het strand te gaan. Eenmaal aangekomen op het strand waren alle huisgenoten al volop aan het bakken, zwemmen, beachvolleyballen of beachballen.
Om 17:00 uur begon de happy our. Wat een dolle boel was dat! Samen met 3 huisgenoten zijn we gebleven tot het eind. Wat een dolle boel was dat! Gelukkig moesten we met de taxi terug, want er zat genoeg alcohol in ons bloed. Om nou iemand naar huis te laten rijden was gewoon niet verantwoord. Dus heeft onze grote vriend taxi Jemain voor ons gereden.

Zondag 20-12-‘09
Mijn eerste vakantiedag begon al goed. Een heerlijk ontbijt met verse broodjes en jus ‘o range. Toen met 3 huisgenoten naar Port Mari geweest. Onderweg kom je langs een flamingo plas. Dit keer stonden de flamingo's heel dicht als de weg, dus even uitgestapt om het vast te leggen op foto. Helaas had ik mijn camera niet bij me, dus jat ik even de foto's van een huisgenoot.
En wat een super mooi strand is dat! Ik was er nog nooit geweest en keek mijn ogen uit. Leek net een chinees die voor het eerst sneeuw ziet...

Om 17:00 de auto weer ingestapt en naar Mambo gereden want daar begon de happy our. Een aantal huisgenoten hebben daar op het strand gelegen, dus zouden we elkaar daar weer zien. Onderweg kwamen wij hun tegen in de auto, want ze gingen weer naar huis toe. Wij natuurlijk bellen om te vragen waar ze mee bezig zijn. Ze waren iets te vroeg begonnen met drinken vanmiddag, stelletje knuppels! Wij met z'n 4ren een heerlijke avond gehad op Wet&Wild. Naast ons stond een man die met gebaren aan het praten was tegen een huisgenoot. Hij zei tegen mij dat hij er niks van kon maken. Maar ik heb in de zomervakantie gebarentaal geleerd dankzij de Wielewaal, wat komt het toch allemaal weer goed uit. Ik naam die man gestapt en met handen en voeten dingen verteld. Ging wat moeilijker dan in de zomervakantie bij een kind van 8! Maar het is me gelukt, hulde!
Op een gegeven moment praatte hij gewoon tegen mij. Ik schrok me kapot! Bleek dat hij maar 10% doof is, rare kwast! Al met al was ik natuurlijk weer de Sjaak die niet meer van hem af kwam. Waar ik ook liep ik kwam hem overal tegen. En hij iedere keer weer hele verhalen had, beetje jammer....

Maandag 21-12-‘09
Vandaag om 08:00 uur opgestaan, omdat de kakkerlakken inspectie kwam. Je moest alles van de kant halen en niks mocht meer op de vloer liggen. Mijn hele bed lag vol en dat was 1 grote puin zooi! Alle kleren in de kast gegooid, dus je kan je wel bedenken hoe mijn kamer eruit heeft gezien.
Ik stond om 09:00 uur netjes beneden om te zeggen dat ik klaar was, zodat ze konden beginnen op mijn kamer. Zegt de huurbaas met haar vrolijke gezicht dat ze morgen komen! HUH? Wat heb ik nou weer niet goed gelezen op het papier? Bleek dat ze zelf een fout had gemaakt, maar dit niet had doorgegeven aan iedereen. Dus ik kan morgen weer vrolijk mijn kamer op z'n kop zetten, heerlijk!

Verder heb ik vandaag aan schoolopdrachten gewerkt . Naast al dat feesten moet er ook tijd vrij worden gemaakt voor schoolopdrachten! Het kost me veel moeite om die tijd te krijgen, maar ik doe mijn best. Op school kunnen ze trots op me zijn!

Dinsdag 22-'09-‘09
Poging 2 tot kakkerlakken bestrijden. Gister avond alles weer op de grond gelegd, dus kon het vandaag zo weer in bed leggen, laken erover en klaar. Niet in de kast kijken, want dan wordt je spontaan depressief van de troep!
Kakkerlakken kom maar op! Jullie leven houd na vandaag op.

Ik wou heel sociaal ontbijt halen voor een aantal huisgenoten. Dus ik de auto in en aan het einde van de weg stond ik stil. Nee, wat nu weer? Het lukte niet meer om de auto in de versnelling te krijgen... 2 vriendjes van 2 huisgenoten kwamen mij voorbij rijden en stopten. Ze hebben toen samen de auto geduwd naar een pakeer plek. Dit ging niet zo makkelijk, want het was de bult op! Na veel gekreun en gesteun stond ik met mijn auto op een parkeer plek. Mijn complimenten heren! Doe het jullie niet na, in 34 graden een auto bult op duwen.
Ik een huisgenoot gebeld die thuis was, om te vragen wat het nummer van de takelwagen was. Van haar kreeg ik het noodnummer. Ik erheen bellen en werd ik door verbonden met een takelwagen.
Doorgegeven waar ik stond en wat het probleem was. En toen kon het wachten vervolgens beginnen. Mijn huisgenoot had me opgehaald, want ik moest 1 uur wachten. Na een uur zijn we terug gereden naar de auto en de takelwagen stond er.
Maarja, waar moest de auto heen worden gebracht. Van de chauffeur kreeg ik een nummer van een monteur. Ik hem gebeld en kon meteen komen. Lang leven snelle Surinamer hier op het eiland! Samen met een huisgenoot achter de takelwagen aan gereden en natuurlijk foto's maken en lachen.
Bij de automonteur aangekomen stond hij op ons te wachten. Terwijl hij aan het kijken was wat er kapot was, ging ik de takelwagen betalen. Gelukkig is dit hier niet duur! In Nederland betaal je bijna het 3 dubbele. Toen de takelwagen weg reed zei hij, tot de volgende keer! Nou, dat hoop ik toch niet. En heb ook hun visite kaartje gekregen en heb hem meteen in mijn portemonnee gestopt en het nummer in mijn mobiel gezet.
Er was een apparaat kapot die tussen de koppeling en de versnellingsbak zit. Ik heb er de balle verstand van, maar kon wel zien dat die kapot was! Er lekte van alles uit wat niet echt lekker rook. Dus maken maar. Hij ging meteen op zoek naar nieuwe onderdelen en hij kon mijn auto vandaag nog klaar hebben.
Toen zijn we naar huis gegaan en hebben de rest van de middag heerlijk bij het zwembad gelegen. Om 18:00 ging de telefoon, mijn grote Surinaamse vriend, de automonteur. De auto was klaar, hulde!
Ik met een huisgenoot erheen gereden om de auto weer op te halen. Tijdens het rijden kom ik erachter dat 1 lamp het niet doet, alleen het stadslicht. Heb ik weer! Kan ik morgen weer bellen...

Woensdag 23-12-‘09
Vandaag was het de dag dat mijn moeder, zus en haar vriend hier op het eiland kwamen, hulde! Ik heb even aan schoolopdrachten gewerkt, boodschappen gehaald en gezwommen. Om 15:30 Ellen opgehaald om vervolgens door te rijden naar het vliegveld (Hato.) Na bijna een uur te hebben gewacht, stonden ze voor mijn neus! Wat een raar gevoel was dat, maar wel heel fijn. Ik heb ze bijna 2 maanden niet gezien en nu zie ik ze weer. Ze kregen letterlijk en figuurlijk een warm onthaal!
Toen op Hato de auto voor hun ophalen en de reis naar Plaza kon beginnen. Er reden 2 huisgenoten mee terug, omdat zij hun vriendjes hadden terug gebracht naar Hato. En mijn auto kan het niet echt goed trekken als er 4 mensen in de auto zit....
Optrekken ging al erg moeilijk! Het lukte wel, maar duurt alleen even. En wanneer ik gas gaf of moest schakelen konden mama, Stephanie en Edwin het heel goed horen. Maakt het allemaal wat uit? Nee, hier in Curaçao kan dat allemaal. Hier staan ze nergens meer van te kijken.
Maar het leukste komt nog! Ik moest de brug over.... En deze is aardig stijl omhoog, dus dat wordt duwen. Ik merkte erg goed aan de auto dat die het er even moeilijk mee had. In de 2, gas helemaal in de brug op. Alle auto's waren aan het inhalen en ik stond bijna stil! Maar ik heb het gehaald om er overheen te komen. Applaus voor mijn patserbak! (die niet zo goed rijd met 4 mensen in de auto!)
Toen ze in het Plaza naar hun kamer gingen, kon ik het niet laten om niet mee te gaan. En wat een luxe kamer hadden hun! Nou ja luxe, het was een gewone kamer maar voor mij is dit echt luxe! En bed waar je geen veringen voelt, een bad en warm water!

Nadat ik weer thuis was, was het ook weer een tijd van gaan. Op naar het 80 en 90 feest! We hebben voor de verandering de party bus geregeld. Het was net zo'n dolle boel als de vorige keer! Iedereen heeft zich weer prima vermaakt!
Met alle meiden zijn we natuurlijk ook verkleed gegaan. Met allemaal foute kleren aan, rode lippenstift, een getekende pukkel, foute kettingen en haren getoupeerd zagen we er weer fantastisch uit!

Donderdag 24-12-‘09
Vanmorgen ben ik naar Punda gereden om mama, Stephanie en Edwin op te halen. Ze wouden graag mijn kamer zien en waar ik stage liep. Het viel ze allemaal nog mee hoe het er hier uit zag. De foto's op internet zien er natuurlijk beter uit dan in de werkelijkheid. Moeders vond het hier maar een bende overal. Niet alleen mijn kamer, maar over het hele gebouw en terrein. Ben ik even blij dat het niet alleen mijn kamer was waar het een bende was. Had mijn best gedaan om het op te ruimen, maar halverwege had ik geen zin meer.
vanaf mijn kamer doorgereden naar mijn stage. Het gebouw zat dicht, maar hebben even door de ramen gekeken naar binnen en hebben ze buiten het speelplein gezien. Edwin de chinees had natuurlijk zijn camera bij de hand om een poging te wagen om een leguaan op de foto te zetten. Helaas mislukte deze poging, slome chinees!
Hierna zijn we doorgereden naar Blue Bay om een duikcursus te regelen voor Stephanie en Edwin. Gelukkig hadden ze nog plek, dus nu kunnen hun ook beginnen 29-12-'09. Ik ga dan die dagen met moeders op stap, gezellige moeder dochter dagen!
'S avonds heb ik bij mama op de kamer gedoucht. Wat heerlijk was dat! Warm water, ik wist bijna niet meer hoe dat aanvoelde! Toen zijn we wezen uit eten. We zaten aan de zee en boven de waterslangen. De chinees moest daar natuurlijk foto's van maken. Ze waren niet echt duidelijk, terwijl hij zo'n luxe fototoestel heeft. Mama heeft met haar camera een erg duidelijke foto weten te maken. Hoe dat haar is gelukt is me een vraag?
Hierna doorgegaan naar huis, omdat er weer een feestje op het programma stond. Nick en Simon zijn op het eiland en gaven een optreden. De longen uit mijn lijf gezongen! Heerlijk was dat om even zo vals als een kraai te zingen.
(Als Hannie hier was had ze me weggejaagd! Met dat geklapt en kst! Gelukkig was er geen kerk in de buurt!)
Ik was vanavond de bob. Had geen last van afkickverschijnselen van de alcohol. Toch weer een meevaller!

Vrijdag 25-12-‘09
Vanmorgen ging de wekker om 05:15 uur. Vandaag stond Klein Curacao op de planning. Had er veel zin in, maar de tijd zat me erg tegen. Met mijn half wakkere kop brood staan smeren voor de moeders, zus en vriend.
Om 06:15 zaten we in de auto op weg naar de boot. Eenmaal aangekomen op de boot was het even lachen. De boot zou van armmoede bijna uit elkaar vallen! Maar we zijn gelukkig heen en terug gekomen! Om 07:00 gingen de trossen los en op naar Klein Curaçao. Na 2 uur varen, waarvan ik er 1,5 uur heb geslapen waren we er. Wat was dat mooi zeg! Zo'n mooi wit strand heb ik nog nooit gezien! Daar kan geen enkel strand hier op Curaçao niet aan voldoen. Mama en Edwin namen het bijbootje om aan de kant te komen, en Stephanie en ik zwommen erheen. Maar vlak voordat je het water uit gaat moet je over allemaal stenen heen. Na 3 pogingen tot staan is het me toch gelukt om er te komen. Elke keer wanneer ik bijna stond kwam er een golf en die nam me mee terug de zee in. Stephanie maar lachen en ik maar ploeteren. Voeten open gehaald, maar ben er gekomen!
Daar aangekomen bleek dat we ontbijt kregen! Heb ik voor niks vanmorgen als een gek boterhammen staan smeren!
De rest van de dag hebben we nog een barbecue gehad, gezwommen, snorkelen, bakken/verbranden en foto's gemaakt. Het snorkelen is me flink tegengevallen. Je zag alleen maar stenen! Maar mijn bril liep elke keer vol water, dus ik moest om de minuut naar boven om het water eruit te laten. En ook mijn snorkel liep vol water! Hoe dat kan ik heb geen idee... Na de tijd gekeken of die lek was, maar er was niks te vinden. Dan maar een nieuwe kopen, ooit.
'S avonds nog even wat gegeten in Punda. Een heerlijk kerstmaaltijd, spare ribs! En een man op de saxofoon zorgde voor een gezellig muziekje.
Thuis aangekomen meteen mijn bed ingekropen. Was helemaal kapot!

Zaterdag 26-12-'09
Vanmorgen weer naar Punda gereden. Ik ben samen met Ellen de stad in geweest. En uiteraard nieuwe schoenen gekocht! Nou ja schoenen, het zijn een soort sandalen.
'S avonds zijn we met alle huisgenoten tapa's wezen eten. Dat was erg gezellig! Toen we weer terug naar huis reden, kwamen we door Salina. Hier stond een file van hier tot aan Tokio. En dat is nog een eind vanaf hier! Wat bleek nou, er was iemand neergeschoten! En iedereen stapt hier dan gewoon uit de auto om een foto te maken. Die sturen ze op naar de krant. De foto die het beste is (waar je het meest smerige zooi op ziet) die krijgt er geld voor. Rare Antilianen hier!