Zo, daar waren we weer. Deze week moet ik er toch echt aan geloven dat mijn tiener jaren weggaan! Alweer een rimpel erbij...
Deze week stond in teken van rust en feesten. Niet echt veel verschil met de afgelopen weken. Maar verschil is er toch! Dit keer waren mijn moeder, zus en Edwin erbij.
En deze week zijn er weer dingen gebeurd pf! Ben nu nog moe van al dat geregel. Denk je leuk familie op bezoek, ben je vervolgens druk met dingen regelen.

Zondag 27-12-‘09
vanmiddag ben ik met mama, Stephanie en Edwin naar de Ostirch Fram geweest. Hier fokken ze struifvogels, om ze later de slachten en te gebruiken voor in het restaurant. We hebben met een grote jeep een rondleiding gekregen over het terrein. De verschillende soorten struisvogels en hoe het allemaal te werk gaat. Dit heb ik al een keer samen gedaan met een huisgenoot, maar vond het leuk om nog een keer te gaan.
Na de tijd hebben we in het restaurant wat gegeten. En dat was zoals anders weer heerlijk! Mama en Edwin hebben nog een struisvogel ei gekocht. En Edwin heeft deze 's nachts kapot laten vallen, oen!

Maandag 28-12-‘09
Wat ik vandaag heb gedaan weet ik niet meer! Aangezien ik mijn dagboek niet echt goed bij heb gehouden deze vakantie... Wanneer het me weer te binnen schiet zou ik het even melden. Maar ben bang dat dat niet meer erop komt!

Wat ik nog wel weer is dat ik vandaag de telefoon van Stephanie op heb kunnen halen. Mevrouw was hem verloren/vergeten en een vrouw heeft hem gevonden en meegenomen. Na 26 gemiste oproepen was het denk ik wel dringend om terug te bellen. Samen met de mevrouw heb ik afgesproken dat zij hem bij het Plaza zou afgeven. Ik heb toen het Plaza weer gebeld om te vragen of ze de telefoon op de kamer van Stephanie en Edwin kon leggen. Na veel zeuren is het me gelukt om het voor elkaar te krijgen.

Dinsdag 29-12'09
Vanmorgen wou ik met Ellen de was wegbrengen naar de wasserette en dan naar mama toe, omdat Stephanie en Edwin gingen duiken. Ineens belt Stephanie me op om te vragen of ik ze weg wil brengen. Edwin had de lampen van de auto aan laten staan, erg handig dus! Ik ben als een gek de auto ingesprongen en naar ze toe gereden. Onderweg rook de auto erg raar, en begon steeds minder goed op te trekken. Halverwege kwam mijn auto tot stilstand! Nee hé, wat nu weer? Edwin deed de motorkap open, en er kwam me een warmte en stank vanaf. Dat betekende dat er iets van oververhit en verbrand. Ik heb geprobeerd om en taxi te regelen voor Stephanie en Edwin, maar niet gelukt. Zij zijn lopend verder gegaan. Ik heb toen maar de takelwagen gebeld en vervolgend de monteur. Ik kon mijn auto laten brengen. De takelwagen zou over 30 minuten bij mij zijn. Helaas heb ik 1,5 uur staan wachten... Ik reed mee met de takelwagen, omdat ik anders niet thuis kwam. Tijdens de rit is de auto er nog bijna afgevallen, omdat ze hem niet goed hadden vast gezet!
De monteur keek erna en wist meteen wat er aan de hand was. De schijf in de versnellingsbak is doorgebrand. Dit gaat me toch een duur grapje worden! Het duurt een aantal dagen voordat die gemaakt is. Ik heb een huisgenoot opgebeld om te vragen of hij mij kon ophalen, anders kom ik nooit thuis. Eenmaal thuis aangekomen, ben ik bij een andere huisgenoot de auto ingesprongen. Zij ging naar Punda toe, kwam me dat even goed uit. Onderweg belde Stephanie op Hertz bij het Plaza was om de auto te maken, maar dat mama nergens te bekennen was. Ik heb toen Hertz weer gebeld of er iemand kon komen met een reserve sleutel. Kom ik aan bij het Plaza zit moeders daar op mij te wachten. Ik vertellen wat er allemaal aan de hand was, zegt ze maar de auto is al gemaakt! Huh? Nu snap ik er helemaal niks meer van! Snap nu nog steeds niet hoe het heeft kunnen gebeuren...
'S avonds ben ik met mama en Ellen naar Bleu Bay gereden om Stephanie en Edwin op te halen. Besloten toen maar om op het strand wat te gaan eten. Het was erg gezellig met de poesjes Mika en Joop!

Woensdag 30-12-‘09
Vanmorgen bijna 1,5 uur staan wachten op een busje, ben ik aangekomen in Punda bij moeders. Het voelde weer van ouds in het busje! Samen met mama Punda in geweest en heeft ze souvenirs gekocht. (En stiekem nieuwe all stars voor in Nederland als ik terug ben.)
'S middags stond er een lunch op de planning. Net voordat ik wat wou bestellen ging te telefoon, Ellen. Ik had gevraagd of de Hertz wou bellen of er een auto beschikbaar was. Ze had gebeld en er was er 1 vrij voor ons. Maar moesten hem voor 16:00 ophalen en het was 14:15. Ellen met een huisgenoot naar Punda gescheurd en toen door naar Hertz. Auto opgehaald en toen weer terug gereden naar mama.
'S avonds met z'n alle wat wezen eten. Dat was erg gezellig.
Toen ik thuis kwam rond 23:00 uur, zat iedereen bij het zwembad. Een aantal hadden en gezwommen. We hadden het erg gezellig met z'n alle. Een voorproefje op morgen avond/nacht. Maar om 24:00 uur lag ik met mijn kleren aan in het zwembad. Onder het motto, Ingeborg gefeliciteerd! Bedankt huisgenoten! Een leuker cadeau had ik me niet kunnen wensen.

Donderdag 31-12-‘09
Vanmorgen stond er iemand te kloppen op mijn deur. Ik doe met mijn niet al te wakkere hoofd de deur open, staat Ellen daar vals te zingen! Toen ik aangekleed beneden kwam begonnen er een aantal huisgenoten te zingen. Op een gegeven moment kwamen Ellen en Tessa zingend naar me toegelopen met een taart en sterretjes aan. Ik heb ze natuurlijk niet uitgeblazen, want die dingen gaan vanzelf wel uit. Ga geen energie erin steken om die dingen uit te krijgen! Als cadeau heb ik een waardebon gekregen om met alle huidgenoten een keer mee te gaan lunchen ergens. En dan zoek ik mooi het duurste restaurant uit!
'S middags naar mama gereden. Hier kreeg ik kaarten uit Nederland die ze aan mama hadden meegegeven, echt super leuk! Mensen die een kaart hebben meegegeven bedankt!
'S avonds bij het eten heb ik nog een cadeau van Stephanie en Edwin gekregen. Nieuwe oorbellen, sjaal (handig voor in de bioscoop hier) en een armband. En van mama kreeg ik een kaart waarop stond dat ik zaterdag 02-'01-'10 om 10:00 uur klaar moet staan. Ik wordt gewoon ontvoerd! Ook stond op de kaart wat ik mee moet nemen. En ze weten dat ik niet tegen verrassingen kan, en ze doen het toch!
Om 22:15 met het hele Lido naar Fort Nasau geweest. Hier kijk je uit over heel Curaçao. En om 24:00 uur zag je overal het vuurwerk omhoog vliegen. Echt super gaaf om te zien! Natuurlijk hadden wij ook champagne meegenomen, zelf 2 flessen kinderchampagne voor de mensen die de bob waren.
Hier in Curacao heb je een rijverbod op 31 december van 23:00 uur t/m 01:00 uur. Dus om 01:00 uur zaten we in de auto richting Wet&Wild. Hiervoor hadden we kaartjes gekocht. Je kon onbeperkt drinken. Ik heb de hele avond op cola, fristi, appelsap en water geleefd. Ik was de bob. Dit vond ik niet erg, omdat ik geen zin had om te drinken en zonder alcohol vermaak ik me ook prima.
Ik heb inderdaad een super avond/nacht gehad! Wat is dat super zeg oud&nieuw hier vieren!

Vrijdag 01-01-‘10
Iedereen zat met een kater vanmorgen aan het ontbijt! Behalve de mensen die de bob waren. Wij hadden een aantal verhalen die de dronken mensen niet meer weten. Toch mooi om die koppen te zien als ze erachter komen wat ze allemaal hebben uitgevreten en vervolgens zich daarvoor schamen!
De rest van de dag hebben we heerlijk bij het zwembad gelegen.
'S avonds hebben we met z'n alle wat gegeten. Op tijd naar bed, want morgen moet ik er weer op tijd uit. Moet ik weer mijn wekker zetten! En ik heb gewoon vakantie...

Zaterdag 02-01-‘10
Vannacht was mijn hoofdpijn zo erg, dat ik hem moeten overgeven van de pijn. Sinds een paar dagen heb ik hoofdpijn, die met de dag erger wordt...
Vanmorgen afscheid genomen van een huisgenoot. Zij vliegt vandaag terug naar Nederland. In het Lido brengen we met z'n alle iemand weg naar Hato. Alleen ik kon niet mee, omdat ik werd opgehaald voor mijn verassing. Ik vind het erg jammer dat ze naar huis gaat! Met haar heb ik mijn duik bevret gehaald en het was altijd feest met haar.
Om 10:00 waren ze er. Ik mijn spullen gepakt en het avontuur kon beginnen. Na een toeristische route (om mij om te leiden, maar helaas ken ik ook de binnenwegen.) Eenmaal aangekomen weet ik wat ik ga doen. MET DOLFIJNEN ZWEMMEN! Super vet! Ja Esther, je mag best jaloers zijn! Na een korte introductie hoe je met de dolfijnen moet omgaan krijgen we onze vinnen en worden we ingedeeld in groepen. En toen het water in tussen de dolfijnen. We kregen een kusje, handje, werden door 2 dolfijnen getrokken, nat spetteren, zingen en ronddraaien. Ook mochten we ze tussendoor aaien. Wat voelen die beesten raar aan. Aan de ene kant heel zacht, maar sommigen plekken ook best ruw.
'S avonds hebben we in Punda wat gegeten. En heb ik ook bij mama gedoucht. Nou douchen, in bad gelegen. Het water liep zelfs de kamer in, iets te veel water in bad.

Zondag 03-01-‘10
Vanmorgen heerlijk uitgeslapen. Vannacht nog 1 keer moeten overgeven. Maar ik voel me iets beter als gisteren. Vanmiddag naar het strand geweest met z'n allen. En om 16:00 uur terug gereden en op de terugweg ben ik even langs de Ostich Farm gereden om voor Edwin een nieuw struisvogel ei te kopen. Met Ellen ben ik ergens wat eten gaan halen. Haalt ellen haar tas uit de auto, laat ze het ei uit de auto vallen! Het zal ook allemaal is mee zitten! Hoe ze het heeft gered ik heb geen idee. Nu heb ik 2 eieren betaald en allebei kapot. Ik koop nooit meer zo'n ding, want iedereen maakt ze kapot!
Op het strand heeft papa een sms gestruurd dat ze 1,35 uur vertraging hebben. Uiteindelijk is dit 4 uur geworden. In plaats van 21:30 uur te vliegen is het 01:30 uur geworden. Stephanie had geregeld bij Hertz dat ze de auto 19:00 uur konden inleveren. We zijn naar de incheck balie gelopen, en ze konden al inchecken. Na het inchecken zijn we terug gereden naar Punda. Daar hebben we even een ijsje gegeten en toen naar het Plaza. Even lekker op de bank zitten en wachten. Ellen en Edwin hebben de banken slapend getest. Onder het motto; we denken diep na.
Om 23:00 uur weer terug gereden naar Hato. Onderweg even een stoeprandje gepakt. En maar zeggen dat je het deed om iedereen wakker te houden. Rond 23:30 uur gingen ze de controle door, dus moesten we afscheid nemen. Mama hield zich sterk in de auto dat ze niet ging huilen, maar ik wist wel dat ze ging huilen. Toen ik moeders huilend in mijn armen had, kwamen de tranen ook bij mij. Vraag me niet waarom ik moest huilen, maar het gebeurde. Toen ze bovenaan de roltrap stonden nog een paar keer zwaaien. En daar gingen ze, op weg naar het koude Nederland. Terwijl Ellen en ik de warmte weer instappen.