Het is nu definitief dat ik bezoek krijg vanuit Suriname. Kim Thus komt hierheen. 30 maart zal ik haar op Hato een warm ontvangst geven. Zij vliegt ook 17 april terug naar Nederland, alleen met KLM. Dat is jammer dat we niet samen terug vliegen. Maar we zien elkaar weer in Amsterdam op schiphol!
Ik heb voor haar in mijn huisvestiging een kamer geregeld voor haar. Wanneer zij komt heb ik nog 2 dagen stage en daarna zelf ook vakantie. Dus dan kunnen we doen en laten wat we willen, heerlijk!
Ja Kim, het Antiliaanse leven zou je nog is goed mee kunnen vallen. Want dat doet het al bijna 4 maanden bij mij. Het feesten, zwemmen, snorkelen, cocktails drinken en noem maar op komt me nog steeds niet mijn neus uit. Dus kim wees gerust, het gaat jou ook goed bevallen! En zo niet dan sleur ik je overal heen. Of je het nou leuk vind of niet!

Zondag 21-02-‘10
Vandaag zijn we met z'n allen bij het zwembad gebleven. Ik heb met de fam. Liebrand geskyped, wat dankzij Maarten en Gijs niet helemaal lukte. Ik zou maar niet vertellen wat ze hebben gedaan, maar mijn tante heeft dubbel gelegen achter de laptop!

's Avonds met z'n allen wat gegeten en toen op naar Wet&Wild.

Maandag 22-02-‘10
Vanmorgen 08:00 uur achter skype gezeten, vanwege een begeleidingsgesprek met mijn begeleider in Nederland. Ik kreeg zelfs complimenten over mijn opdrachten. Ze zagen er goed uit en de beoordeling van de opdrachten zijn allemaal goed of zeer goed. Niks te klagen dus!

Vandaag op stage ging het goed. Ondanks dat de kinderen hopi druk waren, luisterden ze erg goed. HULDE! Ik heb zelfstandig een verjaardag viering begeleid. Dit was erg leuk om te doen. Heb al een aantal keren geobserveerd, maar nog nooit zelf begeleid. Voor herhaling vatbaar!

's Avonds met Ellen naar de film geweest, Dear Jon. Ellen zat huilend in de stoel naast me, en ik vond het niet echt een leuke film.

Dinsdag 23-02-‘10
Vandaag ben ik op stage flauwgevallen en werd ik wakker bij de dokter. Ik ben blijkbaar 15 minuten weggeweest. Na 5 minuten heeft mijn begeleider me in de auto gesleept met haar man, om mij als een malle naar de dokter te krijgen. Van de dag zelf weet ik echt bijna niks meer! Ook ben ik helemaal brak. Ik heb nog nooit gehad dat ik me zo heb gevoeld na het flauwvallen. Toen ik terug kwam op de opvang, reageerden de kinderen allemaal heel blij. Ze renden op me af en omhelsden me, waarop mijn begeleider de kinderen van me af haalde, om even eerst rustig te kunnen zitten.
Ik ging naar de overkant naar de winkel om koekjes te halen voor kinderen, want deze waren op. Ik stond in de winkel en wist niet meer wat ik moest hebben! Mijn geheugen laat me echt in de steek! Lijk wel een demente!
Nu heb ik van de dokter medicijnen gekregen voor een maand. Over een week moeten ze beginnen met werken, dus dan voel ik ook verschil in mijn lichaam. Er zitten stoffen in mijn lichaam die niet goed zitten. Te veel/ te weinig, alles bij elkaar. Deze stoffen geven verkeerde reacties door naar mijn hersenen. Doordat mijn schouder en nekspieren ook vast zitten, kwam het flauwvallen 2 keer zo hard aan. Ik moet ook naar de fysiotherapeut om mijn schouders en nek los te laten masseren.

Vanavond ben ik nergens meer heen geweest. Alle huisgenoten zijn naar Campo geweest. Ik was zo kapot van vanmiddag, dat ik lekker op tijd naar bed ben gegaan.

Woensdag 24-02-‘10
Op stage ging het goed. Ik heb verschillende activiteiten gedaan met de kinderen. Het was erg leuk, alle kinderen deden mee en vonden het leuk. Sport en spel spellen, binnen verschillende spellen gedaan.
Ook zijn Anne en ik 2 uurtjes alleen geweest op de opvang. Onze begeleidster moest even weg wat regelen. We hadden onderling de taken verdeeld en hielpen elkaar als het nodig was. Door duidelijkheid te hebben onderling, is alles goed verlopen. Een paar kinderen straf gegeven, maar daarvoor werd de groep rustiger.

Deze dag stage was erg zwaar. De medicatie gaat werken over ongeveer 7 dagen, en voel me nog lang niet de oude. Hopelijk voel ik me volgende week een stuk beter!

Vanavond gingen alle huisgenoten naar het TMF café. Ik ben niet mee geweest, want ik ben nog kapot van het flauwvallen. Ik voel me zo kut, voel van alles tegelijk en kan het niet precies omschrijven wat ik voel.

Donderdag 25-02-‘10
Vandaag was Anne de andere stagiaire jarig. Samen met haar heb ik vanmorgen nog een taart gekocht voor de kinderen. Alle kinderen waren helemaal aan het stuiteren toen ze de taart zagen. En de nodige kleurstoffen in de taart zorgde ervoor dat alle ADHD kinderen weer heerlijk drukker werden.

Vanavond ging alle huisgenoten naar Cinco. Ik ben niet mee geweest, want voel me nog steeds niet de oude. Heb heerlijk in bed een film gekeken, Dunya en Daisy naar Marokko.

Vrijdag 26-02-‘10
Op stage was het erg rustig. Normaal is vrijdag één van de drukste dagen. We hadden dus tijd om de kasten op te ruimen, want dat was hard nodig.
Nadat we klaar waren met de kasten opruimen ging ik met de kinderen Warboel doen. Mijn muziek docent heeft een bandje waarmee ze zelf liedjes maken voor kleine kinderen en kinderen met een beperking. Tijdens de liedjes heb je verschillende activiteiten die je met ze kan doen. Ik had besloten om met de kinderen te gaan bellenblazen. Van oude kleerhangers (die ik had gestolen uit mijn kast) hadden we de bellenblazen gemaakt. Aan de overkant in de winkel een grote fles sop gekocht, en het feest kon beginnen. Na een half uur vonden de kinderen het tijd om elkaar onder te gaan smeren met het sop. Oftewel; het werd één grote zeep en water ballet!

's Avonds zijn we naar Bermuda geweest. Het was hopi druk, maar het was erg gezellig!

Zaterdag 27-02-‘10
Vandaag hadden we een feest op Port Mari met alle stagiaires van Wereldstage. Van 14:00 uur t/m 21:00 uur. Je kon met een bus mee, maar de bussen zaten al vol. We hebben zelf gereden, dus konden we ook gaan wanneer we er geen zin meer in hadden. Maar om 18:30 hadden een aantal het wel weer gezien en wilden graag naar huis toe. Zo gezegd zo gedaan. We zijn even in Punda gestopt en wat te eten. Daarna naar huis toe, omkleden, wat drinken en op naar Bermuda want Ellen is om 00:00 uur jarig.
Ik ben niet lang in bermuda geweest, omdat ik helemaal niet lekker werd van al die lampen. Ik heb een kwartier op de wc gezeten om even rustig te worden in mijn hoofd. Ik voelde me heel licht in mijn hoofd, en stond te wankelen op mijn benen. En nee, dat kwam niet door de alcohol!

Zondag 28-02-‘10
Vanmorgen op 11:00 ging de wekker, want ik moest de cadeaus voor Ellen in de auto verstoppen. Om 11:30 stond Ellen in de stress en boos op de gang. Ze kan er niet tegen als ze niet weet wat ze gaan doen, maar dat is juist het leukste!
Ik had haar een brief gegeven wat ze mee moest nemen; dichte schoenen aan, badkleding aan onder je kleren, Off (voor de muggen), laptop, snorkel, horloge, lef, uithoudingsvermogen, fototoestel, schone kleren, klere die vies mogen worden aan doen en een handdoek. Toen ze in de auto zat, deed ik een handdoek over haar hoofd als blinddoek. Anders wist ze waar we heen ging. Met een hele grote omweg, en wegen die ze niet kende naar Cabana gereden. Daar liep ze dan over het strand, met een handdoek over haar hoofd en aan de arm bij mij. Toen we er waren deed ik de handdoek eraf, en het eerste wat ze zei was; gaan we dit doen? Het enthousiasme was in eerste gezicht er niet vanaf te lezen. WE GAAN JETSKIËN! Eenmaal op de jetski vond ze het prachtig. Hoppa daar kwam Ellen weer voorbij gevaren. We zijn erachter gekomen, hoe harder over de golven hoe leuker het is en hoe meer pijn het doet aan je kont. Volgens mij kan ik morgen niet meer normaal zitten, zo vol blauwe plekken. Maar dat was het allemaal waard.

Toen wij klaar waren met jetskiën liepen we richting de douche, om even het zout overal af te wassen. Halverwege stonden alle huisgenoten klaar met ballonnen in hun handen.
Met z'n allen nog een keer gezongen en de cadeaus gegeven.
Daarna wat gegeten en kon ellen skypen met het thuis front. Wat wil je nog meer, een leuk cadeau, alle huisgenoten om je heen en skypen op het strand met je verjaardag? Ik zou het wel geweten hebben!

Voor al uw feesten en partijen, Ingeborg Wanders het feestcommité! Alleentijdens kantoor uren, maandag t/m vrijdag van 08:00 - 17:00 uur.

Ook heb ik vanmiddag even naar moeders gebeld. Toen ze opnam hoorde ik aan haar stem dat er iets was. Ik vroeg wat er was en ze begon spontaan te huilen. Ze was zo blij om mijn stem te horen, want ze maakt zich erg zorgen over mij van het flauwvallen. Ik heb haar laten weten wat er is gebeurd en dat ik in goede handen ben hier. Op stage, thuis en ook hier bij de dokters/artsen. Maar als iemand moet huilen, huil ik ook meteen. Oftewel, Ingeborg zat op het strand met een Amstel Bright in haar hand huilend aan de telefoon. Mama, dat moet je niet nog een keer doen hoor!

's Avonds naar Wet&Wild geweest om daar verder te feesten. De laatste uurtjes de verjaardag van Ellen nog vieren en daarna voor de leuk staan feesten. Wat vervelend toch weer!